De Kieler Förde

Gistermorgen – 26 juni – op ons gemak vertrokken uit Rendsburg. We toppen nog even de watertank op en dumpen het huisvuil – ja, inclusief de inhoud van ons droogtoilet – en vertrekken vlak voordat de wind aantrekt. De verwachting voor de dag is niet zo fijn: onweer en veel wind. Maar we kunnen het zo plannen dat we de ergste wind en regen onderweg krijgenop het laatste deel van het Nord-Ostsee Kanal en voordat we de sluis bij Holtenau in moeten. Als we weg zijn trekt de wind inderdaad aan, maar zolang je niet hoeft te manoeuvreren is dat niet zo’n probleem.

Al snel dient de regen zich aan en we zetten gauw onze nieuwe kuiptent, zodat we droog en beschut zitten. Dit keer gauw een foto gemaakt zodat jullie zien waar we het over hebben.

Holtenau

Het is rustig op het NOK (zoals de Duitsers het Nord-Ostseekanal noemen) en we begrijpen eigenlijk alle angstverhalen niet zo goed. Zeker, de grote zeevaart komt vrij dicht langs, maar zolang je braaf de stuurboordswal houdt is er niets aan de hand. Als er iets heel groots door het NOK moet leggen de autoriteiten de overige scheepvaart stil en dat kun je zien aan de lichtopstanden die je met enige regelmaat tegenkomt. Als alles rood knippert moet je een uitwijkplaats opzoeken en wachten tot je weer door mag. Heel simpel. Als we kort voor twee uur bij de sluis komen moeten we wachten op een coaster, maar als die vast ligt worden we via luidsprekers opgeroepen om de kolk in te varen en aan bakboord af te meren. Logisch, de coaster ligt aan stuurboord. De sluizen hebben – ook aan de andere kant bij Brunsbüttel – pontons waar je aan moet vastmaken. Dat lijkt simpel, maar die dingen liggen maar nauwelijks boven de waterlijn en vanaf ons hoge vrijboord klauter je niet zomaar op die pontons. Als je eenmaal vast ligt en weer aan boord moet klauteren is dat nóg lastiger. We hebben bij het invaren een dikke wind op kont, en dat maakt het niet eenvoudiger. Maar uiteindelijk liggen we goed – de sluiskolk is heel ruim en dat scheelt – en de deur schuift achter ons dicht.

Op de Oostzee!

Als de deuren weer open gaan ligt er een nieuwe wereld voor ons open: de Oostzee. Maar intussen poeiert het weer flink dus we moeten voor de nacht een veilige plek zoeken. We draaien de genua uit en stuiven door de Kieler Förde naar Laboe, een haven die ons een goed vertrekpunt voor morgen leek. Maar Laboe ligt aan lager wal, erg ongelukkig, en als we, eenmaal binnen, de havenmeester bellen voor een plek blijkt hij die niet te hebben. Hij weet ook niet waar wél plaats is, dus we draaien om en proberen een haven aan de overkant, hoger wal en dus een stuk minder onaangenaam. Het wordt Stickerhörn in Friedrichsort, en de havenmeester aldaar is heel uitnodigend en zegt: de Kieler Woche is voorbij dus ik heb weer plaats. We vinden een lege box, en Zeger moet wat capriolen uithalen om Heerenleed er zonder schrammen in te manoeuvreren. Als we eenmaal liggen gaan we het liggeld betalen en even een biertje drinken op de wal.

Oostzee blijft nog heel even vóór ons liggen

Helaas moet de Oostzee nog een dagje op ons wachten. Noud had gisteren een vervelende pech: een tand brak af. Dat is vervelend genoeg op zichzelf, maar je wilt niet dat je allerlei problemen oploopt als je ermee doorloopt zonder dat er een tandarts kritisch naar heeft gekeken. Gelukkig zijn er in de buurt van de haven waar we liggen een aantal tandartsen. De eerste die ik bel zegt meteen: kom maar, ik kan er in elk geval naar kijken en ik maar wel een plaatsje. Zorg dat je genoeg tijd hebt. Noud is, om het maar zachtjes uit te drukken, geen fan van tandartsen, dus als er niets gebeurt en het idee van tandartsbezoek blijft als het bekende Damocleszwaard boven zijn hoofd blijft hangen bederft dat toch een flink stuk van het plezier, dus niet getalmd. Na een klein half uurtje lopen zijn we bij de tandarts, waar we nog eens een half uur moeten wachten voor hij tijd kan maken. Hij bekijkt de schade, en zegt vervolgens dat hij ziet dat er al een kanaalwortelbehandeling is uitgevoerd (in een grijs verleden) en dat de tand gewoon bros geworden is. En hij zegt dat er met de stukjes die afgebroken zijn niets meer gedaan kan worden. Maar hij zegt ook: geen kans op infectie, dus afgezien van het zichtbare deel geen problemen te verwachten. Zijn raad is om gewoon te wachten tot we weer in Nederland zijn, dan kun je in rust de boel regelen.

Opgelucht verlaten we het pand en steken over naar de Lidl, dan hebben we de boodschappen ookk gedaan. Intussen vermaakt Zeger zich met zijn grote-mensen-Lego (de kistjes met elektronische onderdelen) omdat hij onze NECO-stuurautomaat wil laten praten met andere apparaten waaronder de Tacktick windmeter zodat de Neco dus ook een koers kan sturen ten opzichte van de wind. We laten als het zover is wel weten hoe dat werkt.

Het weer is intussen behoorlijk onstuimig, de stront waait zogezegd van de dijk, en af en toe valt er een flinke bui zoals wij merkten toen we met een papieren (!) zak met boodschappen terugkwamen van de Lidl, en moesten schuilen om die zak droog te houden. De wind zou vanmiddag nog wat aantrekken, dus we blijven gewoon een dag liggen.

internet

We krijgen af en toe vragen over hoe we ons internet aan boord geregeld hebben. Als we aan boord zijn hebben we een router waar een sim-kaart in zit. Dat kaartje is van T-Mobile en biedt ons in Nederland onbeperkt breedband internet aan boord. Omdat we nu niet in Nederland zijn hebben we geen onbeperkt internet, maar een bundel van 35 Gigabite per maand. Daarom probeer ik de blog-updates te doen als we WiFi van een haven hebben, maar tot nu toe hebben we nog geen netwerk gevonden waar je meer mee kunt dan alleen je mail uitlezen. Op dit moment hebben we nog over van onze maandelijkse 35 Gigabites, omdat we pas een paar dagen in het buitenland zijn. Morgen gaat mijn nieuwe maandbundel in, dus wat ik nu niet opmaak ben ik kwijt. Dus maar even ietsje eerder dan gepland een update schrijven,

foto´s

Ik heb nog wat foto´s gemaakt van Heerenleed in haar box hier en van een prachtige oude breinaald die tot in de puntjes gerestaureerd is. Het is de 12 meter klasse Anita en je kunt hier wat meer lezen over haar achtergrond.

Tenslotte nog een panorama dat 360 graden rond gaat vanaf het einde van de havendam.

< center>

running repairs

Als dat allemaal gedaan is doe ik even een werkje dat me al een week ligt aan te grijnzen: een uitgerafeld landvast dat nodig gefatsoeneerd moet worden. Dus de zeilmakerskist komt tevoorschijn en ik smelt eerst de rafels weg . en vast, en daarna zet ik een takeling die ik dan in de tieren vastnaai. Allemaal makkelijk genoeg, als je de goede spullen hebt. En die hebben we gelukkig altijd aan boord.

morgen Denemarken?

Morgen willen we oversteken naar Langeland, Denemarken. Het weer zou wat minder onstuimig moeten zijn. Van daar af denken we wat te gaan rondscharrelen tussen de Deense eilanden. Dat zijn meestal wat kortere routes, zodat we daar een stuk minder weersafhankelijk zijn. Zoals altijd als je met een boot onderweg bent: wel een slag om de arm houden, je weet nooit zeker wat het weer doet en we willen geen stormstress.