we komen op streek…

We beginnen aardig op streek te raken. Nu we een kleine anderhalve maand in Nederland zijn en nu alweer een maand aan boord wonen krijgen we langzamerhand weer het ritme te pakken. De boot staat hoog en droog op de wal, en daardoor hebben we eens goed kunnen kijken naar het onderwaterschip en het roer. De nu elf jaar oude anti-fouling van het system Sealcoat is nu wel aan vervanging toe. We zien ook dat er hier en daar vocht onder is gekropen en dat het system daarom niet meer overal goed vast zit. Omdat we van nu af in principe elke winter het water uitgaan is het toepassen van een conventioneel aangroeiwerend systeem geen problem meer, en het zal de snelheid onder zeil ook zeker ten goede komen. Maar zover is het nog niet.

We besloten verleden week dat we het onderwaterschip tot het najaar niet gaan behandelen. Die paar maanden kunnen er wel bij. Het roer doen we wel, we passen het system van Epifanes toe, en kunnen dat dan meteen als test zien voor het onderwaterschip. De romp boven water willen we wel bijwerken. Er zitten bovenaan een paar beschadigingen en aan stuurboord een kleine plek waar de verf door schavielen van een stootwil doorgesleten is. Sommige letters zijn zwaar beschadigd en moeten eraf.

Intussen heb ik de hele romp gepoetst met de zware polijstmachine, dat helpt aanzienlijk. Noud heeft vorige week de waterlijn opnieuw met antifouling geschildeerd, en het geheel ziet er ineens veel presentabeler uit. Daarna heb ik het roer kaalgehaald, en is het door Noud geplamuurd. De beschadigingen van de romp zijn geschuurd en gisteren door Noud geschilderd. Daarvoor was het roer al in de witte coating gezet en heeft het een lag antifouling. Nog een laagje erbij, de letters erop en dan kunnen we het water weer in. Dat is een stuk comfortabeler, omdat we dan weer normal gebruik kunnen maken van de sanitaire voorzieningen aan boord. Nu moeten we naar het toiletgebouw van de haven. Gelukkig hadden we meestal droog weer en was het niet koud, want slaapdronken van een hoge ladder af de regen in lijkt niet aantrekkelijk.

Toch heeft het ook een voordeel, zo hoog op de wal staan. Gisteren werden we vergast op een aardig schouwspel. Er was een reunie van platbodems hier in de dode arm van de Maas, complete met wedstrijd en aanvaring voor onze neus. Daar was ik met de camera natuurlijk te laat bij, maar toch nog een paar plaatjes gemaakt. Vooral de zeilende Zalmschouw is een heel leuk fenomeen hier op de rivier.