Het eerste weekend van september is, als altijd, het weekend van wat wij noemen de ‘natte bijeenkomst’van de Nicholsonkring der Lage Landen. Dat nat staat in principe voor het feit dat deze bijeenkomst met de jachten is, dus op het water en daarmee nat. Ook in ander opzicht is het meestal behoorlijk nat en dan hebben we het niet over regen maar over glazen. De bijeenkomst begon op het natuureiland De Kreupel ten noorden van Andijk in het IJsselmeer, en verplaatste zich daarna naar de Buyshaven in Enkhuizen. Een beeldverslag zie je hier. Na de bijeenkomst gingen we nog met drie Nicholsons mee met ons vlaggeschip, de Nicholson 55 Lady Quaeso, naar Volendam. Jan, van de Lady Q, heeft een poging gedaan om onze Neco stuurautomaat weer aan de praat te krijgen, helaas zonder resultaat. Na nog een nachtje liggen gaan we dan uiteindelijk uiteen en wij gaan gezellig nog even naar Marken, waar we altijd graag komen. Voor onze vrienden op Madeira maak ik er een fimpje met een rondwandeling door de Havenbuurt van Marken.
Noud heeft al geruime tijd intensief internetcontact met Zeger, die ons vorige zomer meenam op een uitgebreide ronde Amsterdam met zijn sloep. Hij gaat graag een paar dagen met ons mee, en komt op Marken aan boord. Jammer genoeg zijn de weersverwachtingen weer eens niet geweldig, maar met een extra paar kundige handen aan boord kunnen we wel wat aan. Met windkracht 5 zeilen we de volgende dag naar Enkhuizen.
De verwachtingen voor de dag erop zijn allerbelabbertst, dus uit voorzorg gaan we in de oude haven helemaal in de zuidwesthoek liggen, met besschutting van hoge bomen en het station. Wij hadden met windkracht 5 nog een redelijk gemakkelijke overtocht, na ons wakkerde de wind snel aan tot 7 en later 8. Er komt een solozeilster binnen met een fok die aan flarden is gescheurd. We beuren haar – en haar vader die ook solo op een kleine trimaran zeilde – op met een borrel. Een kleine calamiteit aan het thuisfront zorgt ervoor dat Zeger terug naar Amsterdam moet. Mede in het licht van het ronduit slechte weer dat overtrekt is dat wel zo handig. We kunnen – en gaan – even nergens heen. Het regent intussen vaker wel dan niet en het waait dat het rookt. Toch willen we niet lang in Enkhuizen blijven. Er komt een zware storm aan, maar we hebben nog nét de tijd om over te steken naar Stavoren voordat hij Nederland aandoet. Inderdaad wordt het rustiger en klaart het in de loop van de dag zowaar nog op, dus we kunnen nog wat wandelen in Enkhuizen. Dat moet ook, want het oude vulkaniserende tape dat om de voet van de mast zit om lekkage tegen te gaan is verduurd en we moeten nieuw hebben. De watersportwinkel is goed gesorteerd en heeft wat we nodig hebben.
De weersverwachtingen voor 12 september zijn gunstig voor onze oversteek naar Stavoren Dat is maar een dikke tien mijl, dus al met al doen we daar twee uur over. We wachten niet, want voor morgen is een zware storm aangekondigd: het KNMI roept opgewonden dat we de eerste herfststorm van dit jaar gaan krijgen. Als we vertrekken hebben we een matige wind, onderin kracht 4, fijn om te zeilen, dus we zetten ons volle tuig, we willen er zo snel mogelijk zijn in het licht van de aanrazende storm. Het belooft een prettige overtocht te worden.
Als we een dik half uur onderweg zijn trekt de wind alweer aan. Al na een minuut of tien is hij aangewakkerd tot 22 a 23 knopen, met uitschieters naar 25. Voor de landrotten: dat is windkracht 6. Vol tuig is wat veel, maar we maken hoge snelheid en we pieken op 8,2 knopen. Heerenleed is een handvol met zoveel zeil en zoveel wind, maar het zijn vooral de misselijke kuilen die altijd meteen ontstaan op het IJsselmeer die maken dat we af en toe flinke schuivers maken. Toch minderen we geen zeil, we gaan hard, en op deze manier zijn we er zo. Bovendien is de wind behoorlijk constant, het lijkt er niet op dat de storm al is aangekomen dus we denderen door naar Stavoren. Vlak voor de havenmond draaien we de genua in. Grootzeil en bezaan strijken we pas binnen de havenpieren, omdat we buiten flinke schuivers maken die het werken aan dek behoorlijk bemoeilijken. Als alles veilig – en heel, dat vooral – opgedoekt is gaan we door de sluis en vinden meteen een goede ligplaats met kop op de wind in Stavoren. We liggen nog niet goed en wel of de eerste bui komt al over. Het waait ook weer harder, en de windmeter kruipt gestaag op. later op de middag meten we 7 tot 8. Het lijkt erop dat de storm is begonnen. Toch barst hij pas echt los op de dertiende. We hebben de regenzeiltjes om de kuip droog te houden nog uitgespannen, maar de wind gaat er zo op tekeer dat we ze na verloop van tijd toch maar bergen. Dan maar water in de kuip, die kan daar wel tegen en loopt vanzelf weer leeg. We merken dat het water gestaag aan het zakken is. Dat is ook logisch, het water wordt van Stavoren weggeblazen richting noordoosten. We wisten wel dat er niveauverschillen konden optreden, maar aan het eind van de ochtend merken we dat we stevig in de modder zitten, het roer kan niet draaien, en er is zeker een meter water weg. Als het later op de dag droog wordt gaan we even boodschappen doen. We kijken onze ogen uit als we zien dat er zeiljachten half droog liggen en zelfs een niet diep stekende motorboot haar kontje omhoog heeft. Zelf liggen we keurig rechtop. Het is een kwestie van wachten tot de wind minder wordt en het water terugkomt.
De weerberichten geven voor de 14e veel minder wind, maar de verwachtingen zijn gewoon pet. Het is niks en het wordt ook niks. Het wordt kouder en we zien een mooie nazomerweek niet in het verschiet. We besluiten om – voor het weer gaat stormen – te vluchten naar de werf in Drachten, om dan maar te beginnen met de najaarswerkzaamheden en ons voor te bereiden om het uit-het-water gaan. Niets te vroeg. Als op de 14e september het water genoeg teruggekomen is om te vertrekken lijkt het of de wind minder is ook. Maar nog voor we goed en wel de brug van het nabijgelegen Warns hebben gepasseerd meten we alweer 40 knopen wind. Dat is een dikke 8. Met zulk onvoorspelbaar weeer gaan we binnen Friesland geen zeil zetten. Veel te link, we kunnen slecht uitwijken in de smalle geulen en voor je het weet ga je met zulk weer veel te hard. We geven eens flink gas en laten de motor stevig werken. Het waait op de Fluessen zo hard dat de regen zijdelings door de kuip vliegt en ik voor het eerst in jaren mijn zeilpak aan moet. De stuurstoel is intussen doorweekt. Het is gewoon akelig rotweer, ik stuur Noud naar binnen met de deuren dicht en de kachel aan, het heeft absoluut geen zin om allebei koud en nat te worden. We overwegen een overnachting in Heeg, maar daar zijn we zo voorbij, dan Grou, maar het gaat zo snel dat we besluiten door te zetten naar Drachten. We sturen even een berichtje aan Anneke Bolt van de gelijknamige jachtwerf en ze antwoordt meteen dat ‘ons’ plaatsje meteen wordt vrijgemaakt. Als we aangekomen zijn halen we de auto en doen eerst maar eens wat boodschappen. We klungelen wat, hebben een gezellige avond bij vrienden Peter en Eveline, borrelen met Anneke en Chiel Bolt, en ontvangen een andere Peter die via onze website contat met ons zocht omdat hij ook een Nicholson 48 wil kopen. Die ligt in Croatië, en voordat hij daarheen afreist wil hij graag eens zien wat hij kan verwachten. Hij brengt zijn dochter mee, die van plan is een deel van de wereldreis, waarvoor het schip bedoeld is, wil meemaken. En we doen de was, want het is eindelijk eens droog!
Na een paar dagen weerberichten luisteren besluiten we om toch nog even een rondje met onze Heerenleed te gaan doen. In de paar dagen dat we in Drachten liggen worden de verwachtingen steeds juichender en we hebben wel zin in nog een weekje varen met behoorlijk weer. Zeger wordt gebeld, of hij zin heeeft om zijn onderbroken verblijf aan boord weer op te pakken. Daar heeft hij wel oren naar, en we spreken af in Grou op woensdag. We doen nog wat boodschappen om de eerste week de handen vrij te hebben en varen in de loop van de middag naar Grou waar we aan de kade vlak bij Oostergo en zeilmakerij Molenaar vastmaken. Intussen heeft zich een snood plan ontwikkeld. Maar daarover in de volgende blogpost.
Weer mooi geschreven Peter en prachtige beelden. Kijk nu al uit naar de volgende blog.
Spannend want wat voor plannen zijn er nu in ontwikkeling