Eindelijk gelukt: Tiengemeten

Hoewel niet chronologisch passend, want tussen ons laatste bericht en het huidige zit nog van alles, krijgt deze gebeurtenis voorrang. We schreven het al eerder: Tiengemeten blijft intrigeren. Omdat de vakanties in het zuiden nu voorbij zijn willen we toch nog een poging wagen om het eiland te bezoeken. We besluiten om te overnachten in Middelharnis (op Tiengemeten is overnachten niet toegestaan), zodat we op tijd bij het haventje van Tiengemeten kunnen zijn. We komen om half tien voor de haven, waarvan je de ingang met moeite kunt herkennen aan een rode en een groene staak. Gelukkig is er plaats vandaag! Nu alleen nog binnen zien te komen. Het haventje is heel smal, we kunnen er niet keren, dus we moeten achteruit naar binnen. De wind is gunstig en blaast precies in de kont, dat is het makkelijkst manoevreren. Maar het is altijd lastig, dus ik ben heel tevreden over mezelf als het lukt en we binnen zijn en liggen.  Eigenlijk willen we om niet asociaal te zijn helemaal achter aan de steiger gaan liggen, maar de opgegeven diepte van 2 meter wordt echt niet gehaald en halverwege lopen we zachtjes aan de grond. We maken vast en hangen gauw de was op die gisteravond door de dauw niet meer wilde drogen. We ontbijten, dat hadden we nog niet gedaan, en we gaan aan de wandel.

We wandelen over de dijk die het eiland beschermt tegen het Vuile Gat, dit deel van het Haringvliet, dat zijn naam met recht en reden draagt. Maar de uitzichten zijn weids, de vegetatie uitbundig, waarbij prachtige distels en overvloedige Guldenroede om de aandacht strijden. Er zijn een aantal dijken doorgestoken, waardoor het eiland een uniek karakter van zoetwater-getijdengebied heeft gekregen. Het water is alom tegenwoordig en legt een verbinding tussen het vroegere cultuurland en de natuur die langzamerhand de baas is geworden.

De oude hoofdnederzetting van Tiengemeten, een dik half uur lopen vanaf ons haventje, kende een paar grote boerenhoeves, die nu op een andere manier in gebruik zijn. Er is een bezoekerscentrum, een landbouwmuseum en een pannekoekenhuis. In elk geval zijn deze vaak monumentale panden nu gerestaureerd en van de ondergang gered. Wel is het jammer dat Natuurmonumenten, de huidige eigenaar van Tiengemeten, toestaat dat de uitbating van dat alles utilitair maar ook wat schreeuwerig overkomt, daardoor het authentieke karakakter van de gebouwen verziekend. Toch blijft het een sfeervolle hoek van het eiland.

Vanaf het oude gehucht lopen we een stukje naar het zuiden om door de oude polders weer terug te keren naar Heerenleed. We passeren een groep bomen, die voormalige bewoning doen vermoeden, en zien inderdaad een verlaten en nu ook vervallen boerderij. Veel huizen op Tiengemeten zijn nu in gebruik als vakantiewoningen, maar deze boerderij wordt door een brede nieuwgevormde kreek gescheiden van de bewoonde wereld en is dus aan haar lot overgelaten.

Ietsje verderop komen we langs een ruïne, het blijkt een ingestorte aardappelloods te zijn, waarin de geoogste aardappelen tot wel vijf maanden konden worden bewaard, tot de prijs goed was. De loods behoorde bij de vervallen boerderij die we net zagen, en hier zien we hoe de natuur langzamerhand weer bezit neemt van het vroegere cultuurland. De vervallen loods is mooi van lelijkheid, en een verstilde poel met rietkraag completeert het beeld.

We vervolgen het pad en komen uiteindelijk weer bij het haventje uit. Overal waar we kijken is het Haringvliet te zien, en nieuwe kreken doorsnijden nu overal het land. Bij het haventje aangekomen zien we dat we niet langer alleen zijn. We gaan aan boord om even uit te blazen bij een kop koffie. Het bezoekerscentrum bood die ook aan, maar uit een automaat en in kartonnen bekertjes. Die hebben we overgeslagen.

Na een uurtje rust gaan we ook nog even westelijk van ons haventje kijken. Een paar grote boerderijen zijn in delen als vakantieappartement te huur, het ziet er allemaal erg goed uit. We wandelen over een dijkje naar het eind van de wereld, maar we draaien halverwege om, want we vinden het genoeg. Nog even een plaatje van Heerenleed (we kunnen het niet laten) en van het oude sluiswachtershuisje aan de dijk. Al met al een prachtig gebied, met landschappen die je echt alleen maar in zuidwest Nederland vindt. Voor iedereen die dat wil, je kunt er gemakkelijk komen met een pontje vanuit Nieuwendijk. Meer informatie op de site van Natuurmonumenten.