Van regen en zonneschijn

Square

Na regen komt zonneschijn. Ja, zei mijn vader dan altijd, dat klopt. En daarna weer regen. We hebben het allemaal alweer gehad sinds onze terugkeer naar Nederland. De winter op Madeira was niet al te best en ook verre van relaxed, maar dat staat allemaal al beschreven op de andere website.

Op 28 april vlogen we terug naar Nederland. Of eigenlijk, naar Duitsland, want we hadden een aantrekkelijk geprijsde vlucht van Funchal naar Düsseldorf. We waren heel blij met het aanbod van vriendin Berendina, die ons daar kwam afhalen. Het was een avondvlucht dus het alternatief was bivakkeren op de luchthaven geweest, omdat we zo laat daar niet meer wegkomen met openbaar vervoer.

IMG_20180428_164804.jpg

We blijven een klein weekje bij Berendina in Zevenbergen, want er moet voor mij (Peter) een nieuwe bril komen en dat kan net zo goed in Zevenbergen als ergens anders. We hebben mooi weer en we komen een beetje bij van alle vermoeienissen. We hebben intussen een aantal partijtjes zoals het traditionele Frikandellen-krokettenfestijn bij neef Michiel en zijn Nathalie met hun twee zoons, de bruiloft van Georgette met haar Uwe waar we met onze Arnhemse vriendin Toos naartoe gaan, en de verjaardag van zwager Martin in Bergen op Zoom. We pendelen tussen Zevenbergen, Arnhem, Kaatsheuvel en Bergen op Zoom, en we maken intussen onze opwachting in Drachten.

Als alle festiviteiten zo’n beetje achter de rug zijn komt Heerenleed aan de beurt. De epoxylaag op het onderwaterschip heeft wat slijtage dus er moet een laag op. Dat betekent eerst alles schuren, en daarna is het leed eigenlijk gauw geleden. We merken dat we geen belachelijk grote klussen hebben dit jaar, dus op 29 mei, een maand na aankomst in Nederland, kunnen we te water. Vriend Zeger kondigt een onverwacht bezoek aan en is erbij als het allemaal gaat gebeuren. Het is altijd weer spannend als zo’n zwaar schip gaat rijden en in een tweetal textiele banden wordt opgetild, maar alles gaat zoals gewoonlijk superrustig en al snel liggen we aan de steiger, nog altijd bij Jachtwerf Bolt waar Heerenleed altijd in goede handen is. Ditmaal was het extra gemakkelijk omdat Zeger erbij is, een ervaren zeiler/zeeman die weet wat hij doet en aan wie je niets hoeft uit te leggen.

IMG_20180526_210838.jpg VID_20180529_093751.mp4 VID_20180529_094716.mp4

IMG_20180529_101253.jpg

 

We hebben  nog wat kleinere klussen die we heel goed in het water kunnen doen, en daar beginnen we aan. Zeger vertrekt dezelfde dag naar Amsterdam terug, maar hij komt binnenkort terug.

We beginnen met het kaalhalen van de handrelings. Die zijn door ons een paar jaar geleden gemaakt en in de epoxylak gezet, helemaal volgens de regelen der kunst, maar het Iroko-hout is te vettig en de lak komt er af. Net als vorig jaar het potdeksel moesten we alles er met geweld afschuren en dan in de hout-olievernis zetten. Op het potdeksel zit er dat na een winter buiten nog prima op. We hebben geen mooi weer meer, en op een dag waarschuwt Anneke (Bolt) dat we de auto maar in een loods moeten rijden want er kon wel eens zware hagel komen. De hagel blijft uit, maar de onweersbui met slagregens niet. Het werkt ligt even stil.

VID_20180531_160432.mp4

Na een paar dagen komt Zeger weer terug. We hebben het grootzeil en de bezaan inmiddels aangeslagen en de genua ligt tijdelijk in onze hut, want het vooronder moet weer bruikbaar zijn als gastenhut. Zeger helpt met het in de mast hijsen van Noud, om de val van de Genua, die bovenin klem zit, weer te bevrijden zodat ook de genua gehesen en opgerold kan worden. We hebben weer ruimte aan boord. Zeger blijft een paar dagen, en daar zijn we heel blij mee. We hebben zijn kennis nodig, want we zijn al een paar jaar niet tevreden over de ankerlier, die de ankerketting niet soepel uit laat lopen als we voor anker willen. En onze stuurautomaat doet het al drie jaar niet meer, en pogingen een reparateur te vinden die onze bijna veertig jaar oude Neco te repareren zijn tot op heden op niets uitgelopen. De ankerlier bleek een kwestie van goed afstellen te zijn, en de handleiding bleek hier gewoon niet te kloppen. Maar gelukkig snapt Zeger de werking van het ding, en hij heeft hem al vlot weer in het gareel. Er worden nog wat kleine verbeteringen aangebracht waarna hij het weer helemaal als vanouds doet. Dan komt de stuurautomaat aan de beurt. Zeger heeft intussen contact met een Italiaan die via internet en email mensen wil helpen hun Neco in bedrijf te houden. Zeger stelt hem een paar vragen, maar het is weekend dus we rekenen niet meteen op antwoord. Zeger denkt te weten in welke hoek hij het probleem moet zoeken, maar hij wacht eerst het antwoord af uit Italië. Zondagavond belt Zeger op vanuit Amsterdam – hij was weer thuis – dat hij een zinnig antwoord uit Italië had gekregen, het is naar alle waarschijnlijkheid een potentiometer – voor de leken: net zo’n ding waar je een radio harder en zachter mee kunt zetten – die vuil of kapot kan zijn. Zeger kondigt aan dat hij morgen terug komt naar Drachten, want het zit nu allemaal vers in het geheugen en hij wil de klus klaren. Het verdachte onderdeel wordt gedemonteerd en opengemaakt en jawel, het is een ouderwetse potentiometer met wikkelingen, en die zijn in het midden versleten en afgebroken. Een klein elektronicawinkeltje in Drachten heeft precies wat we nodig hebben (tot onze verbazing) en een uurtje later kunnen we een eerste test doen en: Hey Presto! Dan komt er nog een paar uren priegelen en fijnafstemmen en dan hebben we weer een werkende stuurautomaat. Heel erg fijn, want op de best grote Heerenleed zijn we toch wel wat onderbemand en met een stuurautomaat kun je soms met zijn tweeen aan dek om bijvoorbeeld de spinnaker te zetten of te strijken. We vieren het succes van Zeger bij de plaatselijke Turk/Italiaan die voortreffelijke pizza’s bakt.

IMG_20180618_173544.jpg IMG_20180618_121553.jpg IMG_20180618_173638.jpg

Na deze belangrijke wapenfeiten moeten we alleen nog brandstof en water innemen en dan kunnen we vertrekken. Het is zaterdag 23 juni. We zetten er flink de sokken in, want Zeger’s vriend moet warm gemaakt worden voor de zeilerij en Zeger vraagt of ze samen zondag mee kunnen zeilen. We spreken af dat we hen om half twaalf oppikken in Enkhuizen. Het blijkt allemaal goed haalbaar. We motoren door Friesland, worden op de Morra getrakteerd op oefenende IFKS-Skûtsjes en moeten treuzelen om pas na achten in Stavoren aan te komen, want dan kunnen we aan de wachtsteiger voor de sluit die dan niet meer draait.

IMG_20180623_131258.jpg VID_20180623_180915.mp4

Zondag 24 juni draait de sluit om 9 uur, we zijn de eersten en meteen buiten de sluis zetten we zeil en koersen we zuidelijk naar Enkuizen. We denderen er mooi overheen, en de stuurautomaat moet nu laten zien wat hij kan. Dat doet hij dan ook, en we merken dat hij het beter en stiller doet dan ooit, Zeger heeft hem goed onderhanden gehad. Het is kwart over elf als we het Krabbegat indraaien en precies om half twaalf lopen we de haven binnen, waar Zeger en Pieter net uit de trein zijn gekomen. We maken kort vast, maar dan gaan we meteen weer door, we moeten eerst door de sluis en dan rechtstreeks richting Gouwzee want we gaan naar Marken. Warm is het niet, maar wel droog, en we hebben een stevige noordelijke wind. We halen regelmatig 7 knopen en het lijkt erop dat Pieter zijn eerste zeilervaring met volle teugen geniet. Noud kookt een favoriete maaltijd voor Pieter en dan stappen ze op de bus naar Amsterdam.

IMG_20180624_091216.jpg VID_20180624_093304.mp4 VID_20180624_101738.mp4 IMG_20180624_162633.jpg

De volgende dag komt Zeger terug, hij wil nog wel een paar dagen mee. Een paar extra handen aan boord zijn altijd welkom, vooral als het iemand is die ervaren is en weet wat hij doet. Zo kan ik zelf nog eens op het voorschip zitten en genieten van wind en water!

IMG-20180629-WA0000.jpg

We zeilen naar Durgerdam, waar we afgesproken hebben met vrienden Klaas en Petri met hun Nicholson 35 Marianne. Ze maken vijf minuten na ons vast, gezellig langszij en we gooien hutje bij mutje en eten met zijn zevenen aan boord van Heerenleed.

Op 26 juni vertrekken we op tijd naar de Oranjesluis. We willen naar Haarlem, waar we een paar afspraken hebben, en we moeten door de brug in de A9, die maar een paar keer per dag open gaat. We komen over het IJ, altijd imposant om zo door Amsterdam te komen. We zijn keurig op tijd en zonder problemen of ernstig oponthoud komen we pal voor de spitsuursluiting aan in Haarlem, waar we een prachtige plek vinden aan het Korte Spaarne.

IMG_20180626_102452.jpg IMG_20180626_111005.jpg IMG_20180628_081317.jpg

Zeger gaat weer terug naar Amsterdam, wij krijgen bezoek van Katrijn die uitgebreid komt bijpraten. We besluiten een dag in Haarlem te blijven, gaan bij Katrijn op de koffie want we hebben haar huis, gevestigd in een voormalige school, nog niet eerder gezien. Ze komt ’s avonds met man en kinderen pasta eten, en we krijgen ook bezoek van Marieke, een vroegere collega van Noud. Als Katrijn en Chris met de kinderen op tijd vertrekken, krijgen Noud en Marieke te kans om ook uitgebreid bij te praten. Erg gezellig allemaal. Het weer werkt mee en we zitten tot laat in de kuip.

Op 28 juni is het tijd om door te gaan. We krijgen nu de beruchte Staande-Mast-Route met eindeloos veel bruggen die soms vlot, soms ook helemaal niet vlot draaien. Het gaat allemaal goed tot na Alphen aan den Rijn, dan komt het Gouwekanaal met antieke hefbruggen die de gewoonte hebben om jachten te laten wachten tot er een konvooi is. Omdat er werkzaamheden zijn bij Waddinxveen draaien de bruggen voor jachten niet tussen 4 en 6 uur maar we krijgen toestemming om achter een vrachtschip aan toch door de hefbruggen te mogen. De vrachtschipper heeft er stevig de sokken in en we hebben moeite om hem bij te houden. Wel merken we dat we bij hoge toerentallen toch iets vaker vet moeten bijdraaien in de schroefaskoker, die vorig jaar nieuw is aangelegd. Helemaal niet erg, maar je moet het weten en dit is de eerste keer dat we langer zo hard moeten varen sinds de nieuwe installatie is aangelegd. Als we hijgend en puffend achter het vrachtschip aan voor de brug in Waddinxveen komen heeft de brug storing dus kunnen niet verder. We overwegen om voor de nacht vast te maken en even met vaste gasten op Madeira Rikie en Matthijs, waar we intussen bevriend mee zijn geraakt, iets af te spreken. Maar je kunt hier absoluut nergens veilig liggen en door de oeverwerkzaamheden is het allemaal nog erger geworden. Tegen zessen draait de brug weer en kunnen we door, tot Gouda want de spoorbrug bewaren we voor morgenvroeg.

IMG_20180628_165709.jpg

We liggen rustig aan de wachtsteiger voor de Goudse spoorbrug als er een vrachtschip belachelijk hard dicht langsvaart. De zuiging die hij veroorzaakt zet de lijnen zo onder spanning dat er een verhaalkam op het achterschip breekt. Afgezien van de ergernis niet zo’n ramp, we moeten er nog eentje hebben, maar die moeten we eerst opgraven. We zetten wat extra lijnen voor als er nog zo’n idioot langskomt, en gaan dan te kooi voor een korte nacht. We moeten op half zes op, om zes uur draait de spoorbrug.

Om vijf voor zes gaan de lichten op rood-groen, een teken dat we er zó door mogen. De brug is maar heel kort open, dus je wilt hem niet missen. We zijn met drie zeiljachten als we door de brug gaan. Dat gaat vlot, net zoals de Julianasluis die ons naar buiten schut de Hollandsche IJssel op. We varen op ons gemak de IJssel af, want in Krimpen moeten we tot 9 uur wachten tot we door de Algerabrug bij de stormvloedkering kunnen. Maar ook die draait op tijd, en dan draaien we de Nieuwe Maas op, kijken nog even om naar de Rotterdamse Brienenoordbrug en ploegen stroomopwaarts. Onderweg gniffelen we maar weer eens bij het zien van een ‘replica’ van de Ark van Noach die daar al een paar jaar ligt. De enige dieren aan boord zijn een paar vogels en – jawel – twee plastic giraffes. We kennen de functie van het gevaarte niet, maar als er weer een zondvloed komt blijven we fijn aan boord van Heerenleed, gezien het grote gat dat er in de boeg van de Ark prijkt. Dan draaien we treuzelend de Noord op om niet te vroeg bij de brug van Alblasserdam te zijn. We mikken goed en we komen om kwart over elf aan, en hij gaat prompt open. We moeten dan twee uur zoetbrengen want de spoorbrug van Dordrecht draait om 12 over 1. We gaan lanterfanten op de rustige Rietbaan, een parallelstroompje van de Noord en komen keurig op tijd bij Dordrecht aan. Het Waterfront is altijd imposant, net zoals de hoge spoorbrug, die in schipperstermen de “Hoge Hef’ heet. Als we daar door zijn is het gedaan met de vele obstakels. We zetten de genua en de bezaan en zeilen rustig de Dordtse Kil af. We hebben een noordoostelijke wind, dus het gaat rustig maar gemakkelijk en zo komen we tenslotte aan het Hollands Diep. We besluiten dat we geen zin meer hebben in strapatzen en ook niet meer in gepriegel in volle havens dus we kijken of er een meerboei in het Hellegat vrij is. Maar het is vrijdag, dus dat kunnen we vergeten. We gaan dus voor anker, proberen voor het eerst de ankerlier uit en die doet het  als een zonnetje. Hert waait flink, maar zoals altijd liggen we als een huis omdat we ankeren heel serieus nemen en alles doen volgens de regelen der kunst. Goede ankergrond helpt natuurlijk ook!

IMG_20180629_093520.jpg IMG_20180629_094238.jpg IMG_20180629_125811.jpg IMG_20180629_130500.jpg VID_20180629_175247.mp4

Op 30 juni gaan we door de Volkeraksluis en zeilen we naar Benedensas, waar we de Steenbergse Vliet opvaren naar Steenbergen. Als we langs de steiger komen waar wejarenlang met heel veel plezier gelegen – en gewoond – hebben  zien we dat die helemaal veervallen is, maar de haven zelf, waar we ook een aantal jaren gelegen hebben, vinden we helemaal vernieuwd en tip-top verzorgd. De nieuwe havenmeester Gert-Jan kenden we al van 2016, maar hij is er gelukkig nog steeds en hij weet precies wie we zijn. Hij regelt een mooie plek. We gaan wassen, inkopen doen, nog meer wassen en nog meer inkopen doen, zodat we na een nachtje Steenbergen weer een poosje in het wild kunnen.

IMG_20180630_194259.jpg

Het is vreselijk gezellig om weer eens in Steenbergen te zijn. Handig is het natuurlijk ook dat de Lidl vlakbij is, en AH en de slijterij aan de haven staan. Als Noud op zondag nog een laatste kar met boodschappen heeft gehaald, en met een volle watertank gaan we weer weg. We willen ‘Vlieten’.  In de benedenloop van de Steenbergse Vliet staan dukdalven, waar aan elke kant vastgemaakt kan worden. Maar het is zondag en prachtig weer, dus de kans op een plek is niet zo heel groot. Toch vinden we er eentje waar maar aan één kant een jacht ligt. De schipper is woedend dat wij zomaar aan ‘zijn’ dukdalf komen liggen en scheldt ons uit voor asociaal. Want daar ‘gaat zijn privacy’. Schuimbekkend maakt hij los en gaat verderop voor anker. Het is duidelijk dat de man een paar lesjes jachtetiquette kan gebruiken. Wij laten vervolgens zien hoe asociaal we zijn door een Engels jacht dat probeert te ankeren, maar door de slappe ankergrond hier steeds wegkrabde, op de inmiddels vrije plek naast ons te wijzen. Na een praatje en na hun lunch vertrekken zij weer, waarop vervolgens een elegante motorboot ineens afstopt, kijkt, en enthousiast onze namen roept. Het zijn oude bekenden Aranca en Harm, die natuurlijk langszij komen en een glas met ons drinken.

Aan het eind van de winderige  dag krijgen we een prachtige zonsondergang. De Vliet verstilt en we weten weer even waarom we hier wilden liggen. Het is een prachtig stuk natuur en we besluiten nog een dag te blijven.

IMG_20180701_220508.jpg IMG_20180701_221436.jpg IMG_20180701_221943.jpg

Vandaag, 2 juli, een prachtige zomerdag. Ik besluit de buitenboordmotor schoon te maken zodat hij straks geen problemen geeft. Als er nieuwe brandstof in het tankje zit start het ding meteen, dus we verwachten geen problemen. De bijboot hadden we in Drachten al  nagekeken, dus we kunnen ankeren en met de bijboot naar de wal als dat zo uitkomt. Morgen willen we ankeren in de Krabbenkreek voor St. Annaland op Tholen en dan komt de bijboot goed van pas. Verder de vervangende verhaalkam uit het vooronder opgegraven en het een ander daar gereorganiseerd. En dan na het avondeten gaan zitten en dit verhaal schrijven. Wordt, zoals altijd, vervolgd.

 

 

Comment

5 Replies to “Van regen en zonneschijn”

  1. Wat een leuk verhaal weer. Ja, ik heb ’t vorige week ook ervaren dat je vanaf ’n boot prachtige vergezichten hebt. Is toch ’n bijzondere ervaring en dat zie ook aan jullie prachtige foto’s. Dank je wel voor de up-date!!. Als ik ’t goed begrijp zijn jullie nu in Brabant????

  2. Echt een leuk verhaal weer en erg mooie foto’s. Het is net vakantie!!!!!!!!!!! Als ik ’t goed begrijp zijn jullie nu in Brabant???

  3. Mooi verslag Peet!

  4. Weer een prachtig verhaal Peet. Wat treffen jullie het met het weer het is julie van harte gegund hoor. Fijn om te lezen dat alles goed werkt heb je veel plezier van.
    Het is toch van de gekke dat sommige vrachtschepen zo hard moeten varen zodat jij averij oploopt. Belachelijk.
    Verder nog een hele fijne reis met heel veel zon en wie weet misschien komen we elkaar nog tegen wij moeten nog 5 weken werken dan hebben wij ook vakantie. Mannen nog een behouden vaart en OANT SJEN.

Comments are closed.