het werd tijd….

Square

Het werd onderhand tijd om onze trouwe lezers een teken van leven te geven. We hebben een moeizame start van ons zeilseizoen dit jaar. Hoewel we redelijk op tijd weer aan boord van Heerenleed waren, en Heerenleed zeer op tijd weer te water is gelaten, hadden we nogal wat klusjes te doen. Als pensionado’s doen we de klussen op ons gemak, we hadden geen haast, dus de zweep hoefde er niet over. Een vervelende klus, tevens een onverwachte, was het kaalhalen van het vrijwel nieuwe potdeksel, dat we volgens alle regelen der kunst toen het door ons twee seizoenen geleden gemonteeerd was met epoxyhars behandeld hadden. We hadden gehoopt dat na drie lagen injectiehars en dan de nodige lagen epoxyhars het hout compleet verduurzaamd zou zijn en nog maar een minimum aan onderhoud zou behoeven. We waren dus nogal teleurgesteld toen we in het voorjaar zagen dat alles er af moest omdat de helft er vanzelf afgekomen was. We hebben na rijp beraad besloten geen epoxy of lak meer te gebruiken maar een olievernis. Op de foto een hoekje van het potdeksel met de nieuwe finish. We denken in het najaar nog een laag te zetten (dan zijn het er 7) en hopen dat dit beter houdt. Verder wat lijmwerk aan de bijboot verricht, zodat die weer in orde is.

IMG_20170707_155449.jpg IMG_20170625_150719.jpg

Een vervelender tegenslag was de schroefas. Het gebruikte systeem is een oliegesmeerde as tussen twee dubbele rubber seals. Na 18 jaar gedonder met het systeem (het is nooit lekvrij geweest) leek het tijd de seals en het vet te laten vervangen. Dat is keurig gebeurd, en bij proefdraaien leek alles in orde.

Wel kwam er een hoeveelheid vet door het nieuwe seal het schip in, maar door warmteontwikkeling leek dat niet abnormaal. Toen we op 13 juli (dat schijnt de vaste datum te zijn) vertrokken van de werf leek alles in orde, maar al na 10 uur motoren begon de schroefas weer water te lekken. Het nadeel van de rubber seals is dat ze absoluut geen druk kunnen hebben, dus stevig de vetspuit erop is geen optie. We hebben het toch nog even aangezien, maar bij aankomst in Enkhuizen lekte de as ook bij stilstaande schroef, en dat hadden we niet eerder gehad de laatste jaren. We hebben toen besloten om dit jaar niet naar Zeeland en eventueel Belgie, Frankrijk of Engeland te zeilen. Er zijn op die route veel plekken waar je geen kant uit kunt, en de beroepsvaart je aan alle kanten om de oren vliegt. Dan moet je je niet ook nog eens zorgen moeten maken of je schip wel blijft drijven. We hebben dus besloten terug te gaan naar de werf, want zo willen we niet langer varen. Chiel en Anneke Bolt (Jachtwerf Bolt in Drachten) vonden het allemaal heel vervelend voor ons, en we werden – zoals altijd – met open armen ontvangen. De dag na aankomst meteen het schip op de wal gezet, om te kunnen bekijken wat de mogelijkheden zijn.

IMG_20170719_084342.jpg

Uiteindelijk is besloten om een vetgesmeerd systeem aan te leggen met een ouderwetse stopbox met vetkoord, vetgesmeerde bronzen glijlagers, kortom, het systeem wat we eigenlijk al 18 jaar geleden hadden willen hebben. Groot probleem wat het vinden en aanpassen van de juiste onderdelen, omdat er een mengelmoes van metrische en Imperial maten in het schip zitten.

IMG_20170726_114710.jpg IMG_20170726_105116.jpg IMG_20170726_094801.jpg IMG_20170726_094737.jpg IMG_20170726_094619.jpg

Het was een heksentoer voor Chiel en Anneke en hun mensen, maar al na een week zat het nieuwe systeem erin en konden we proefdraaien. We zijn afgelopen zateerdag 29 juli een beetje op eieren – voordat je je schip na zulk gedoe weer vertrouwt duurt wel even – naar Grou gevaren, waar we op zondag onze vriend Leop voor twee weken aan boord kregen. We waren allang blij dat we hem niet hoefden te ontvangen toen we nog op de wal  stonden.Met Leo

IMG_20170801_174713.jpg IMG_20170801_183431.jpg 

zijn we maandag naar Stavoren gemotord, kan ook niet anders met een zuidwester, maar het was een goede controlevaart. De schroefas is gelukkig eindelijk dicht. Voor het eerst na 18 jaar. We hadden nog wel wat zorgen over onze keerkoppeling. We hebben een paar maal lekkage gehad van de hydraulische olie, maar de laatste keer is dat door de inmiddels gepensioneeerde monteur Geert van Jachtwerf Bolt helemaal verholpen. We leggen tegenwoordig een oude krant onder motor en keerkoppeling, om meteen te kunnen zien of er iets lekt. En verdraaid, de eerste dagen na de installatie van de nieuwe schroefasinstallatie was er weer een lekspoor van de keerkoppeling. Tijdens het afvullen had de nieuwe – uitstekende – monteur van Bolt gezien dat er twee strepen op de peilstok staan, en hij zei ons dat eentje er later is opgezet, omdat de keerkoppeling wat hellend is opgesteld en de oorspronkelijke streep niet meer klopt. Toen hebben we allebei een denkfout gemaakt, hij vulde de koppeling tot op de bovenste streep. Niet te veel, zei hij nog, want wat er te veel inzit gooit de keerkoppeling er meteen weer uit. We hadden de onderste streep dus moeten gebruiken. We controleren nu dagelijks, het peil blijft nu keurig op de onderste streep staan. Zelfs na een avontuur in Wargea. We zijn wegens slecht weer op komst van Stavoren vaak zeilend, soms motorend, via Heeg en Grou naar Leeuwarden gevaren. De omleidingsvaart in de staande mast route om Wargea heen heeft een brug. Nog geen vier jaar oud en nu al om de haverklap kapot. Na drie kwartier liggen de draaien voor de brug waar niets gebeurde besloten om de oude route door het dorp te varen. Het was een

brugje in Wargea.jpg Wargea.jpg

schattig watertje, alleen werd het steeds smaller en ondieper. Volgens de informatie hoort het diep genoeg te zijn voor ons, en OK, een tweetal decimeters aan weerszijden van het schip is genoeg – maar dan ook maar nét – maar bij het klapbrugje zaten we goed in de prut. De vriendelijke brugwachtster zei ook dat het verderop weer dieper werd, maar na de brug werd het wel breder maar nóg ondieper, zodat de schroef – en daarmee de keerkoppeling, heel hard hebben moeten werken om ons erdoorheen de douwen. Kennelijk is er ook nog wat in de schroef of aan het roer blijven hangen daar, want de snelheid die we bij een bepaakd toerental moeten hebben haalden we niet, en er zat een rare trilling in het schip. Het voelde niet goed, maar toen we bij de Drachtsterbrug in Leeuwarden even moesten wachten, en dus ook een paar keer achteruit hebben geslagen, was dat  opeens weer voorbij, de snelheid is weer normaal en die rare trillingen zijn weg. Een plastic zak, vermoeden we. We zijn gisteravond dus aangekomen in Leeeuwarden, waar we nog net een plaats vonden tegenover de Prinsentuin, met helaas wel een boom die het aanleggen wat lastig maakte maar die gelukkig de kwetsbare windmeter vrijliet. Vanmorgen verkast toen er aan de overkant ruimte vrijkwam, en nu liggen we dus prima aan de Prinsentuin en hebben de beloofde windkracht 7 met slagregens over ons heen laten komen. Een verukkelijk Indisch etentje op uitnodiging van Leo (Satay-Club, behoorlijk authentiek, erg smakelijk maar voor sommigen is het oppassen: heet is wel heel heet) sloot de dag af. Morgen kijken we wat het weer doet.

IMG_20170803_213349.jpg

Comment

5 Replies to “het werd tijd….”

  1. Peter en Noud. Fijn om weer wat van jullie te lezen! Waarom hebben jullie de boot dan ook Heeren”leed” genoemd ??? Dan roep je het bijna over je af!!?? Kijk maar naar die torenflat in Dubai…die heet de TOrch oftewel fakkel!! Die heeft nu al voor de tweede keer in de fik gestaan!! Haha, geintje mannen!! Fijn dat alles weer in orde is en dat jullie nog een paar maanden kunnen genieten van het varen alvorens weer naar het prachtige Madeira af te reizen. Ik typ dit vanuit Dusseldorf waar wij dit weekend naar de Classic Days op Schloss Dijck gaan. Lekker er weer even tussenuit, ik hou er zo van!! Ben met een natte vinger te lijmen.
    Tot een nieuwe mail, geniet van het leven!!, liefs Ria.

  2. Ik dacht dat jullie behoorden tot de zogenoemde pleziervaart, maar dit relaas doet daar vooralsnog weinig aan denken. Hoop dat alles nu okay blijft gaan en wdns jullie een mooie zomerreis door Nrdefland. Hoor graag als julllie in de omgevinb van Alkmaar zijn. Groet Truus en Jelle

  3. Heeel veel plezier na alle strubbelingen. gr W/M

  4. POEHPOEH Wateengedoe! Nu genieten!! Veel groeten en gunstige wind!!

  5. Hoi Mannen,

    Weer een prachtig stuk Peter en nu gaan we er vanuit dat alles goed werkt.
    Kunnen we jullie nu een hele prettige vakantie wensen en ja het weer kunnen wij ook niets aan veranderen aan jullie boot wel 🙂
    Wij moeten nog een klein weekje werken dan hebben we ook vakantie en dan is het “meestal”mooi weer dus er is hoop.

    groetjes

    Chiel en Anneke

Comments are closed.