even geen stof

We hebben de afgelopen maand niet stilgezeten. We moesten van het aardige weer gebruik maken om Heerenleed schilderklaar te maken. Dat betekende eerst vier ruiten vervangen. Dat is niet iets waar we heel handig in zijn gebleken. We hebben tien jaar geleden ook al ruiten vervangen, maar twee ervan zijn nooit waterdicht geworden, wat we er ook aan deden. Oorspronkelijk zijn de ruiten altijd in kit gezet. Ook al zo’n drama. Als wij een kitspuit in de buurt hebben zitten we al onder. En dan is de tube nog dicht. Dus geen ervaring die we wilden herhalen. Daarom hebben we na lang delibereren besloten om te proberen de ruiten met celrubber band af te dichten. Voor de ruiten boven op het dak van de kuip betekende dat een oplossing te vinden voor de afdichting van de boutjes waarmee de ruiten in hun uitsparing bevestigd zijn. De oplossing kwam in de vorm van rubber ringetjes die onder de dopmoer bovenop de ruit gelegd worden. Schroeven van onderaf aandraaien en..Bingo! Twee ruiten vervangen, twee ruiten DICHT! De sterk gebogen ruit aan de frontale kant van de opbouw, boven de kombuis, was een echte nagelbijter. Die lekt het ergst, en was destijds al haast niet te buigen. We hebben daarom nu dunner lexaan besteld, 8 in plaats van 10 mm. Dat bleek inderdaad veel beter te buigen. Maar eerst moest de sponning wel met 2 mm worden opgevuld. In de lokale caravanshop vinden we kunststof profielen, die meteen kunnen dienen om de enigszins beschadigde bekleding aan de binnenkant af te werken. Na enige modificatie natuurlijk. We pakken de klus aan, en na paar uur zit de ruit er in. En hij is nog dicht ook! De gebogen kleinere ruit achter op de achterhut is nu nog maar kinderspel.

Na de ruiten kwam de schilderbeurt van de opbouw in zicht. We hebben eindeloos geschuurd, geplamuurd, geschuurd, gegrond, weer eindeloos geschuurd, geplamuurd en geschuurd. Tenslotte was Noud aan de beurt om het geheel te lakken. Eerst twee kleurlagen, dan twee transparante lagen. Tussen de twee transparante lagen mogen we uitblazen. De verf moet nu uitharden om nog een keer heel nauwkeurig geschuurd te worden met fijn papier. Dan komt nog de toplaag. Na de eerste laag kleurlak had Noud pech. Hij heeft vanwege wat motregen te lang moeten wachten voor hij kon beginnen. Daardoor was hij te laat in de middag klaar. Het resultaat was al prachtig. Hij had nog getwijfeld aan zijn vaste schildershand, die hij vroeger altijd had, maar na en eerste kwartiertje schilderen concludeerde hij opgelucht: “ik kan het nog!” Maar ’s avonds laat keek ik nog een keer naar de glimmende lak, die intussen helemaal dof geworden was omdat de dauw erin geslagen was. Dat betekende eerst weer schuren, terwijl dat niet op het program stond. Toch kon hij de volgende dag op tijd beginnen, zodat tegen de avond – de dauw dus – de verf al ver genoeg is uitgehard. De dag erna komt de eerste transparante laag dus aan de beurt. Ook die is mooi op tijd klaar. Intussen heb ik in de schilderdagen van Noud het onderwaterschip maar weer geschuurd – met stofafzuiger – zodat we die binnenkort van een nieuwe – zwarte – laag epoxycoating kunnen voorzien. We vertrekken naar Arnhem, om met Toos een aantal stofvrije en verfstankvrije dagen door te brengen. Het is inmiddels erg warm geworden, net op tijd om de twee-componentenverf goed te laten uitharden.

Het reslutaat van dit jaar groot onderhoud tot nu toe is dus, kort samengevat, de dekken gerschuurd en de lijfhouten ervan gelakt; vier van de zes nieuwe ruiten geplaatst en eindelijk echt dicht zonder bloedbad van kit; en de opbouw geschuurd, geplamuurd en geschilderd. (bijna klaar) Als we dan nog het onderwaterschip in een nieuwe epoxylaag hebben staan is het doel van deze zomer bereikt. Alle andere geklaarde klusjes zijn een bonus.

De website heb ik tussen de bedrijven door helemaal vernieuwd en is nu operationeel. De blogposten die onze bootbewegingen van voorbije zomers vertelden zijn verwijderd en nu ondergebracht bij de knop ‘reizen’ , elk te vinden bij een corresponderend jaartal. Af en toe wordt er ook nog voor wat vertier gezorgd: een paar mal per week organiseert de vlakbij gelegen zeilclub wedstrijden voor de jeugd. Hun bootjes gaan op de helling van de werf waar we liggen te water!

We genieten na van de successen die we dan toch geboekt hebben en genieten van stofloze lucht bij Toos!